Diabolisering
Hierbij is er geen vergeving mogelijk omdat de dader gelijk wordt gesteld aan het kwaad die hij heeft verricht. Iedere verontschuldiging zal hierbij ook afgewezen worden door de slachtoffers en buitenstaanders. De dader is hierbij niet in staat om tot schuldbesef te komen.
Banalisering
Hierbij maakt de banalisering de dader instaat tot slachtoffer van de samenleving en de oversten van de dader. Hier kan ook geen enkel schuld worden vergeven en er kan geen verantwoordelijkheid worden overgenomen. Vergeving is daarom hier ook onmogelijk.
Ethisering
Hierbij hebben de mensen hun twijfels over het goede van de dader. Want hier wordt de interpretatie van het kwade als alternatief op het goede gezien. Er is geen sprake van schuld alsnog van inkeer. Tussen het goed en kwaad spreken de dader en het slachtoffer een andere taal. Tot elkaar spreken om de geleden om de geleden pijn uit te drukken is niet mogelijk.
Fragmentatie en zelfbedrog
Schuld en verantwoordelijkheid wordt erkent bij een dader die vastgehouden wordt en zich richt op het goede van elke persoon. Hierbij komt de dader tot schuldbesef en misschien zelf tot inkeer. Wanneer men de dader wil vergeven wordt de dader losgekoppeld van de daad die hij verricht geeft. Zo word de boze daad niet vergeven maar wel de boosdoener.
Welke vorm verkies ik?
Ik verkies geen enkele vorm. Je kan niet op basis van dit oordelen van jij niet jij wel. Het hang af van wat de dader heeft gedaan en of daar een reden voor is. Wanneer je kind is ontnomen zou ik dit niet kunnen vergeven terwijl moest er iets worden gestolen en de dader geeft het zelf toe ik het sneller zou vergeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten